Hayatın En Güzel Hikayesi
“ İnsan plan yapar, hayat gülermiş.” Aile dostumuz Sacide teyze bir akşam yemeğinde bunu söylediğinde ilkokuldaydım. Cümle o kadar hoşuma gitmişti ki hemen not aldım. Anlamını yaşayarak öğreneceğimden habersizdim. Hayatın insanların planlarına gülmesi kulağa çok ilginç geliyordu ve beni çok etkilemişti. Sürekli hayatı güleç bir canlı gibi hayal ediyordum ve kafamda türlü senaryolar yaratıyordum. O zamanlar planlarımı ben yapmıyordum dolayısıyla hayatın yapılan planlara gülmesini kötü bir şey olarak algılamam beklenemezdi.
Büyüdükçe Sacide teyzenin ne demek istediğini daha iyi anlamaya başladım. Heyecanla ve saatlerce, belki günlerce uğraşarak yaptığım planlar elimde olmayan nedenlerden dolayı iptal olduğunda, ben çabalarken hayatın arka planda nasıl sinsi sinsi güldüğünü görebiliyordum lakin gözümde canlanan bu sahne beni çocukluğumdaki gibi mutlu etmiyordu. Hayata karşı öfke doluydum. İnsanlar neden hevesle yaptığı planları yaşayamıyordu? Hayat neden bu planları bozmak için hazır bekliyordu? Anlayamadığım o kadar çok şey vardı ki…
Üniversiteye geçtiğimde bir videoda şu cümleyi duydum. “Demek ki hayatın bizim için başka bir planı var.” İşte o an yıllardır düşündüğüm şeyin ne kadar yanlış bir bakış açısı olduğunu fark ettim. Hayatın bizim planlarımızı bozmak için pusuda beklediğini düşünmek, aslında kişiliğimi de etkileyen kötümserlik kavramını içimde günden güne büyütmekti. Hayat planlarımıza gülmüyordu, onun bizim için hazırladığı başka planlar vardı. Belki ağlatacak belki güldürecek ama iki türlü de bizim büyümemizi ve kendimizi bulmamızı sağlayacak planlar. Hayatı güleç olarak hayal eden çocuk Yağmur, cümleleri anlayacak yaşa geldiğinde sinsi hayat ile tanışıp yıkılmıştı. Doğru bakış açısının neleri değiştirebileceğini fark eden Yağmur ise dünyaya yeniden gelmişçesine hevesli ve sonunda hayat ile barış imzaladığı için yıllardır içinde beslediği, büyüttüğü kötümserliği söküp atma çabasında. Evet! Hayat ile barış imzaladım. Her gün planlar yapıyorum ve bazıları istediğim gibi gerçekleşmiyor. Böyle durumlarda hayatla savaşa girmek yerine merakla onun benim için hazırladığı planları beklemeye başlıyorum. İyi ya da kötü…Mutlu ya da hüzünlü…
Hayat artık gülmüyor ya da sinsi sinsi beklemiyor başımda. Başrolünde benim olduğum hikayeler yazıyor kağıtlara. Sabırla ve heyecanla en güzel hikayeyi yazacağı günü bekliyorum. O gün geldiğinde ise hayatın en güzel hikayesini sergilediğimi farkında olmayı umuyorum.
